Theeglaasjes

Ik houd ervan om door de kleine steegjes van de medina van Marokkaanse steden te dwalen. Ik ken geen straatnamen en met een plattegrond in mijn hand zou ik niet kunnen genieten van alles om me heen. En er zijn zoveel kleine achterommetjes en doodlopende gangetjes die niet eens op de kaart staan, dat een plattegrond me niet verder zou kunnen brengen.

Ik dwaal dus, en verdwaal met opzet. Om me te laten verrassen door steegjes die ik niet eerder heb gezien, en me soms te laten uitnodigen om thee te drinken in een zaakje dat zowel souvenirs verkoopt als broodjes en thee serveert. En als je een beetje tot de incrowd behoort mag je je thee zelfs op het dakterras nuttigen, al is het een uitdaging om via het korte laddertje zowel thee als tas in zijn geheel mee naar boven te krijgen.

Ik prijs me gelukkig dat ik hier iedere keer weer terug weet te komen, inmiddels kan ik het onopvallende zaakje zonder problemen vinden. Dat is wel eens anders geweest. De eerste keer dat ik hier kwam liep ik er, zoals met alles in de medina, bij toeval tegen aan.

De tweede en derde keer vond ik het niet toen ik het zocht, tot ik het opgaf en er opeens recht tegenover stond. En sindsdien kan ik gewoon thee gaan drinken in mijn favoriete zaakje als ik daar zin in heb.

Ondanks mijn vele reizen met tig keer zoveel aanwinsten had ik tot dat moment nog nooit theeglaasjes gekocht. Ik vond het denk ik een beetje voor de hand liggen of zo, maar toen ik me eenmaal ging verdiepen in Marokkaanse theeglazen ging er een wereld voor me open.

De mooiste glaasjes zijn handmatig beschilderd in verschillende kleuren, vaak een basiskleur van blauw of rood, en in fijn werk met goud verder gesierd. De chiqueste glazen vind ikzelf die van subtiel gekleurd kristal met een fijn gegraveerd patroon. Soms zijn ze uitgevoerd met en meestal zonder houdertje met oortje, maar altijd in vrijwel dezelfde universele eenvoudige vorm van een iets taps toelopende cilinder.

Om me die relaxte momenten, daar op het dakterras in de stilte boven de drukte van de straatjes beneden te herinneren heb ik dezelfde theeglaasjes waaruit ik daar mijn thee dronk aangeschaft en meegenomen naar huis.

Dezelfde glaasjes als die ze voor hun gasten gebruikten verkochten ze ook gewoon als souvenirs. Het zijn misschien niet de meest bijzondere of speciale, maar de herinnering die ze voor mij vasthouden is dat wel!

Als je soortgelijke gevoelens in Nederland wilt ervaren, ben je van harte welkom in de Aladdin Store! Genieten van thee met Marokkaanse lampen…